Najczęstsze błędy popełniane podczas wykonywania systemu ociepleń.

Aplikacja systemu ociepleń ETICS wykonana zgodnie ze sztuką budowlaną składa się z wielu skomplikowanych etapów. Wykorzystanie „trików” pozornie ułatwiających pracę lub zastosowanie nieodpowiedniej technologii może skutkować nieefektywnym ociepleniem budynku, powstaniem wad wizualnych elewacji, a nawet zerwaniem ocieplenia z budynku. Poniżej przedstawiono najpopularniejsze błędy popełniane podczas ocieplania elewacji. Uniknięcie tych prostych do wyeliminowania błędów kilkukrotnie wydłuży „życie” ocieplenia oraz zwiększy bezpieczeństwo użytkowników budynku.

1. Szpachlowanie szczelin w styropianie lub wełnie klejem.

Zdarza się, że podczas montowania płyt styropianowych lub tych z wełny mineralnej tworzą się między nimi szczeliny. Częstym, chociaż nieprzemyślanym rozwiązaniem tego problemu jest szpachlowanie połączeń między płytami za pomocą kleju używanego do zatapiania siatki wzmacniającej. Dlaczego taka praktyka nie daje dobrych rezultatów? Wykorzystany do szpachlowania klej nie jest materiałem izolującym i powoduje powstawanie mostków cieplnych, wyciągających ciepło z budynku - w efekcie ocieplenie będzie mieć zdecydowanie mniejszą sprawność. Dodatkowym problemem jest fakt, że szpachlowane w ten sposób miejsca będą inaczej reagować na zjawiska atmosferyczne takie jak śnieg czy deszcz - schną one szybciej, a glony rozwijają się na nich wolniej. Tworzy to defekt wizualny na elewacji, ponieważ te miejsca wyraźnie odznaczają się od reszty ściany.

2. Szpachlowanie łączników mechanicznych

Podobnym błędem jest szpachlowanie zagłębień w styropianie lub wełnie mineralnej (powstałych po wbiciu łączników mechanicznych) przy użyciu kleju do zatapiania siatki. W tym przypadku także tworzą się mostki termiczne, które wyciągają ciepło z budynku i powodują szybsze wysychanie tynku w tych miejscach. Efekt ten jest szczególnie widoczny przy łącznikach z metalowym trzpieniem, który bardzo dobrze przewodzi ciepło. Zagłębienia przy talerzykach łączników powinno się wypełniać krążkami ze styropianu lub wełny mineralnej bądź stosować łączniki z fabrycznie zainstalowanymi krążkami izolującymi.

3. Za mała ilość kleju przy przyklejaniu ocieplenia

Często w celu przyspieszenia pracy lub redukcji kosztów stosuje się niewystarczającą ilość kleju do przyklejenia płyt styropianu lub wełny do elewacji. Powoduje to, że płyty ocieplenia są łatwe do oderwania i mogą zostać zerwane przez silny wiatr lub czynniki mechaniczne zanim położona zostanie warstwa zbrojąca. Aby płyta ociepleniowa została prawidłowo przytwierdzona do elewacji, minimum 40% jej powierzchni musi być pokryte klejem.

4. Zagrożenie pożarowe wywołane nieodpowiednim rozprowadzeniem kleju

Sposób rozprowadzenia kleju na płycie przed jej przyklejeniem ma kluczowe znaczenie z puntu widzenia bezpieczeństwa pożarowego elewacji. Klej powinno rozprowadzać się nie tylko punktowo w postaci „placków”, ale również po całej obwodzie płyty. Wyeliminuje to przestrzeń powietrzną między styropianem a ścianą, w której ogień może się szybko rozprzestrzeniać. Przyklejenie płyt styropianowych z samym punktowym rozprowadzeniem kleju może doprowadzić do katastrofy budowlanej. Dopuszcza się natomiast nakładanie kleju pacą grzebieniową na całą powierzchnię płyt.

5. Nieprawidłowe zatopienie siatki zbrojącej w kleju

Prawidłowe zatopienie siatki zbrojącej polega na nałożeniu kleju na płyty ociepleniowe w pierwszej kolejności, a następnie na wprasowaniu siatki pacą w warstwę kleju. Zdarza się, że w celu przyspieszenia prac siatka zbrojąca jest przykładana do płyt ociepleniowych, a na niej rozprowadzany jest klej. Niestety metoda ta jest nieskuteczna, ponieważ miejscach, gdzie włókna siatki stykają się ze styropianem lub wełną klej nie ma kontaktu ze ścianą i powierzchnia przyklejenia warstwy zbrojącej jest zdecydowanie mniejsza. W konsekwencji możliwe jest odspojenie się siatki razem z tynkiem nawierzchniowym- zdarza się to pod wpływem silnego wiatru.

6. Nieprawidłowe wykończenie narożników otworów okiennych i drzwiowych

Naroża otworów okiennych i drzwiowych to newralgiczne miejsca elewacji, w których występują bardzo silne naprężenia, dlatego ich wykończenie ma kluczowe znaczenie dla trwałości warstwy tynkarskiej na ociepleniu. Aby naprężenia rozkładały się równomiernie, cały narożnik powinien być wykonany z jednego kawałka płyty, a także dodatkowo wzmocniony paskiem siatki wklejonym pod kątem 45 stopni. W przypadkach, kiedy narożnik wykonany się z kilku płyt, których łączenia wychodzą na rogu lub gdy nie zastosowano siatki wzmacniającej, istnieje duże ryzyko pęknięcia tynku.

7. Niedostateczna ilość łączników mechanicznych

Powyżej wysokości 8 metrów nad poziomem gruntu wiatr rozpędza się do znacznie większych prędkości niż przy ziemi, dlatego jego siła odsysająca mogą doprowadzić do zerwania ocieplenia. Na takich wysokościach niezbędne jest zastosowanie łączników mechanicznych, dodatkowo mocujących płyty ociepleniowe. Ich zadanie to ochrona przed katastrofą budowlaną na skutek zerwania ocieplenia. Powyżej wysokości 25 metrów niezbędne jest zastosowanie minimum 12 łączników na m2, czyli 6 łączników na jedną płytę ociepleniową.

8. Nieprawidłowe warunki podczas schnięcia wyprawy tynkarskiej

Zdarza się, że zaprawa tynkarska nakładana jest wczesną wiosną lub późną jesienią, gdy dobowe wahania temperatury są bardzo duże. Warto pamiętać, że jeśli tynk będzie nakładany popołudniu, a w nocy temperatura powietrza spadnie poniżej zera, to woda zawarta w niedoschniętym tynku zamarznie. W konsekwencji - zamarzająca woda zwiększy swoją objętość, powodując spękanie powierzchni tynku i utratę właściwości ochronnych elewacji. Dlatego przed przystąpieniem do prac na elewacji należy mieć pewność, że w czasie aplikacji i wysychania wyrobów warunki będą zgodne z zaleceniami producenta.

Najczęstsze błędy popełniane podczas wykonywania systemu ociepleń.